Kan je een Brainactivator inzetten bij een Coma ?

De brainaktivator als mogelijkheid

Bij een coma, ben je dan halfdood of enkel slecht verbonden ?
Je kan ook een brainsessie aanbieden aan iemand die in coma ligt als hersenoefening en om hem opnieuw in verbinding te brengen met zijn/haar lichaam. De aangeboden prikkels van de brainactivator nodigen daartoe uit.

Gebruik zo mogelijk eveneens zijn/haar favoriete muziek en/of opnames van vertrouwde stemmen. Desgevallend gelijktijdig met de brainsessie.

Baat het niet, dan schaadt het niet, aangezien de impulsen binnen de normale grenzen van zintuiglijke prikkeling liggen.

Visie van Hersenstichting Nederland

Coma is zelf geen ziekte maar het gevolg van een hersenbeschadiging. Naar schatting geraken 1000 tot 3000 Nederlanders per jaar in coma.
Coma kan veel oorzaken hebben. De meest voorkomende is een breed verspreide beschadiging van de grote hersenen door een ongeval of door zuurstofgebrek (beroerte).
Coma is een zware vorm van bewustzijnsverlies, waarbij de pati‘nt de ogen niet opent, niet spreekt en geen opdrachten uitvoert, op welke manier hij daartoe ook wordt geprikkeld.
Het verschil met slaap, waarop deze situatie lijkt, is dat de comapati‘nt niet gewekt kan worden. Ook zijn er bij coma vaak stoornissen in elementaire functies zoals ademhaling en lichaamstemperatuur.
De diagnose wordt vaak gesteld aan de hand van de Glasgow Coma Scale, waarmee artsen de mate van bewustzijn meten. Bij coma kan onder andere de zogenoemde reticulaire formatie beschadigd zijn. Deze ligt grotendeels in de hersenstam en heeft vooral invloed op de mate van alertheid.
De reticulaire formatie bepaalt of iemand slaapt of juist klaarwakker is. De meeste pati‘nten ontwaken geleidelijk weer uit coma. Daarna kan hij zich niets herinneren van de comatijd. Doorgaans herinnert hij zich evenmin iets van de periode daarna, hoewel hij toch de ogen open had en sprak. Die periode heet PTA (posttraumatische amnesie). De duur ervan kan een indicatie zijn voor de ernst van de cognitieve / mentale restverschijnselen, naast de diverse lichamelijke beperkingen.
Wanneer de comateuze toestand niet verandert en stabiel blijft, spreken we van een langdurig coma (na minimaal »»n maand). De ogen blijven gesloten, wel worden de ademhaling en de temperatuur weer normaal. Maar meestal opent een comateuze pati‘nt na enkele weken de ogen, eerst als reactie op pijnprikkels en dan spontaan. Als de motore reactie niet verder verbetert, er geen opdrachten worden uitgevoerd en door de pati‘nt nog steeds geen woorden worden gesproken, heet dit een vegetatieve toestand. Het verschil met langdurig coma is dat bij een vegetatieve toestand de ogen open zijn. Meestal worden patienten in een vegetatieve toestand zoveel mogelijk met rust gelaten. Artsen kunnen feitelijk weinig aan de situatie doen.

De zogenoemde zintuigstimuleringstherapie legt zich daar niet bij neer. Door het aanbieden van zoveel mogelijk prikkels hoopt men de (met name jongere) patient weer tot leven te wekken. In Nederland wordt deze coma therapie in enkele plaatsen toegepast. Zie ook